Η ψωρίαση είναι μια από τις πιο συχνές χρόνιες δερματοπάθειες. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας παθολογικής διαδικασίας, ανιχνεύονται βλάβες στο δέρμα, καθώς και εξαρτήματα του δέρματος. Ο επείγων χαρακτήρας αυτού του προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι οδηγεί σε επιδείνωση της ποιότητας ζωής ενός ασθενούς λόγω αισθητικών διαταραχών.
Τις περισσότερες φορές, το πρώτο επεισόδιο ψωρίασης εμφανίζεται μεταξύ των δεκαπέντε και των σαράντα πέντε ετών. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή η ασθένεια διαγιγνώσκεται σε περίπου το 3% του συνολικού πληθυσμού. Επιπλέον, ο αριθμός των γυναικών και των ανδρών με μια τέτοια παθολογία είναι ίσος.
Υπάρχουν αρκετές θεωρίες για το πώς αναπτύσσεται η ψωρίαση. Η κυριότερη είναι η αυτοάνοση θεωρία, η οποία λέει ότι αυτή η παθολογική διαδικασία προκύπτει ως αποτέλεσμα μιας λανθασμένης ανοσολογικής απόκρισης σε εξωτερικούς παράγοντες. Μια υπερβολική ανοσολογική απόκριση οδηγεί στην ανάπτυξη μιας φλεγμονώδους αντίδρασης στα στρώματα του δέρματος, η οποία ενεργοποιεί τους μηχανισμούς διαίρεσης και πολλαπλασιασμού των κυτταρικών δομών. Επιπλέον, πιστεύεται ότι η κληρονομική προδιάθεση και η έκθεση σε διάφορους μολυσματικούς παράγοντες μπορεί να παίξει ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της ασθένειας.
Διαπιστώθηκε ότι η ψωρίαση είναι πιο συχνή σε άτομα που:
- έχουν άλλες δερματολογικές παθήσεις.
- Έχετε λεπτό και ξηρό δέρμα.
- Κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ.
- Έρχονται συστηματικά σε επαφή με ερεθιστικές χημικές ουσίες.
- Συχνά τραυματίζουν το δέρμα μέσω μηχανικών επιδράσεων.
- Δώστε προσοχή στην υπερβολική υγιεινή.
- Εκτίθενται σε βαριά φορτία.
- Έχετε μειωμένη ανοσολογική απόκριση ή παίρνετε φάρμακα που καταστέλλουν την ανοσία.
Ανάλογα με τα συμπτώματα της ψωρίασης, είναι συνηθισμένο να διαιρείται αυτή η παθολογία σε διάφορες μορφές:
- Σχήμα σήματος. Αυτή η φόρμα είναι η κλασική έκδοση. Εμφανίζεται σε περισσότερο από το ογδόντα τοις εκατό των ανθρώπων. Στην περίπτωση αυτή, η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από τυπικές φολιδωτές πλάκες που τείνουν να αναπτύσσονται περιφερειακά.
- Σχήμα δάκρυ. Η ασθένεια που εξελίσσεται σε αυτή τη μορφή συνοδεύεται από την εμφάνιση πολυάριθμων μικρών εστιών στην επιφάνεια του δέρματος. Τέτοιες βλάβες μπορεί να έχουν τελείως διαφορετικό χρώμα, να προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια του δέρματος και να ξεφλουδίζονται έντονα. Κατά κανόνα, δεν μεγαλώνουν, μόνο αυξάνεται ο αριθμός τους.
- Εξιδρωματική μορφή. Είναι μια από τις χειρότερες επιλογές. Σε αυτή την περίπτωση, σχηματίζονται φυσαλίδες και φουσκάλες γεμάτες με ορώδες υγρό στην επιφάνεια των πλακών. Πολύ συχνά τέτοια στοιχεία υφίστανται δευτερογενή μόλυνση, με την επακόλουθη εμφάνιση πύου.
- Ψωριασική ονυχοδυστροφία. Χαρακτηρίζεται από τη συμμετοχή των πλακών των νυχιών στην παθολογική διαδικασία, οι οποίες είναι ριγέ και παχύρρευστες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα νύχια θα αποχρωματιστούν, θα ξεφλουδίσουν και θα σπάσουν. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, είναι δυνατή η πλήρης απώλεια της πλάκας του νυχιού.
- Ψωριασική αρθροπάθεια. Τα συμπτώματα της ψωρίασης εκφράζονται σε αυτή την περίπτωση με φλεγμονή των αρθρώσεων και του συνδετικού ιστού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η μορφή αναπτύσσεται από μόνη της, αλλά τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από δερματικές εκδηλώσεις.
- Ψωριασική ερυθροδερμία. Η μορφή αυτή χαρακτηρίζεται από πολύ σοβαρή πορεία και συχνά είναι θανατηφόρα. Σημειώνεται η ανάπτυξη φλεγμονής σε μεγάλες περιοχές του σώματος, που συνοδεύεται από έντονο ξεφλούδισμα και ξεφλούδισμα του δέρματος.
Τα κύρια συμπτώματα της ψωρίασης
Θα μιλήσουμε αναλυτικότερα για το κλασικό σχήμα. Πώς μοιάζει η ψωρίαση; Πρώτον, μεμονωμένες βλατίδες που έχουν ροζ ή κόκκινο χρώμα εμφανίζονται στην επιφάνεια του δέρματος. Αυτές οι βλατίδες καλύπτονται με ασημί-λευκά λέπια που είναι εύκολο να ξύνονται. Με την πάροδο του χρόνου, ο αριθμός των βλατίδων αυξάνεται όλο και περισσότερο, αρχίζουν να συγχωνεύονται σε πλάκες.
Οι πλάκες που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια αυτής της νόσου έχουν υπεραιμική και οιδηματώδη εμφάνιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το δέρμα μπορεί να έχει ελαφρά φαγούρα. Οι παθολογικές εστίες τείνουν να αναπτύσσονται πιο γρήγορα στην περιφέρεια και η επιφάνειά τους είναι πολύ λεπιδωτή. Με τον καιρό, οι πλάκες σταματούν να μεγαλώνουν και τα όριά τους γίνονται σαφή. Ένα συγκεκριμένο σημάδι μιας τέτοιας παθολογικής διαδικασίας είναι ένα ψευδοατροφικό όριο, το οποίο εντοπίζεται κατά μήκος της περιφέρειας των εστιών. Στη σταθερή κατάσταση, η εμφάνιση μιας στάσιμης κυανωτικής απόχρωσης σημειώνεται στην επιφάνεια των πλακών.
Τα συμπτώματα της ψωρίασης στο στάδιο της παλινδρόμησης χαρακτηρίζονται από τη σταδιακή εξαφάνιση της απολέπισης, ξεκινώντας από το κεντρικό τμήμα. Μετά από αυτό, το δέρμα παίρνει ένα κανονικό χρώμα, μετά το οποίο η διήθηση των ιστών εξαφανίζεται.
Διάγνωση και θεραπεία αυτής της ασθένειας
Πρώτα από όλα, η ψωρίαση προσδιορίζεται με βάση την κλινική της εικόνα. Υπάρχει μια τριάδα συγκεκριμένων φαινομένων που υποδεικνύουν αυτή την παθολογική διαδικασία: χρώση στεαρίνης, τελικό φιλμ και απόψυξη αίματος. Το φαινόμενο της κηλίδας στεαρίνης είναι ότι καθώς η βλάβη ξύνεται, το ξεφλούδισμα γίνεται πιο έντονο. Αν συνεχίσουμε να ξύνουμε, παρατηρείται ξεφλούδισμα της λεπτής μεμβράνης και εμφάνιση υγρής και υπεραιμικής επιφάνειας - το φαινόμενο της τελικής μεμβράνης. Το φαινόμενο της απόψυξης του αίματος συνεπάγεται την παρουσία μιας ακίδας αιμορραγίας με περαιτέρω ξύσιμο.
Από τα φάρμακα για αυτή την ασθένεια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ακόλουθα:
- Γλυκοκορτικοστεροειδή;
- Κυτταροστατικά;
- Αντιισταμινικά;
- Κερατολυτικές και αντιφλεγμονώδεις αλοιφές.
Επιπλέον, χρησιμοποιούνται ευρέως διάφορες φυσικοθεραπείες.
Πρόληψη παροξύνσεων στην ψωρίαση
Για την αποφυγή παροξύνσεων, συνιστάται η αποφυγή αγχωτικών καταστάσεων, η εγκατάλειψη κακών συνηθειών και η σωστή διατροφή. Επιπλέον, θα πρέπει να περιορίσετε τον ερεθισμό στο δέρμα και να αποφύγετε την επαφή με ουσίες στις οποίες είστε αλλεργικοί.